Τι θέλουμε στ΄ αλήθεια για τα παιδιά μας; Να είναι υπάκουα και βολικά, καλοί μαθητές, πρόθυμα να ακολουθήσουν ό,τι τους προτείνουμε; Να γίνουν επιτυχημένoι ενήλικες με τους όρους της κοινωνίας μας; Επιθυμούμε να τα δούμε να στέκουν στα πόδια τους και να χαράζουν το δικό τους δρόμο στη ζωή, όποιος κι αν είναι αυτός; Όπως και να΄χει, στο ερώτημα αυτό υπάρχουν δεκάδες διαφορετικές απαντήσεις. Ο σπουδαίος δάσκαλος, συγγραφέας και πατέρας οκτώ παιδιών – τα επτά με τη νυν σύζυγό του - Wayne W. Dyer, κατέγραψε και κατηγοριοποίησε τις απαντήσεις πολλών γονιών κάπως έτσι:
Θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν ευτυχισμένα, χωρίς απωθημένα.
Θέλω τα παιδιά μου να μάθουν να απολαμβάνουν τη ζωή και να χαίρονται κάθε μέρα σαν ένα θαύμα.
Θέλω να νιώθουν σημαντικοί και αξιόλογοι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το τι κάνουν.
Θέλω να νιώθουν θετικά συναισθήματα για τον εαυτό τους και τη ζωή.
Θέλω να μεγαλώσουν, γνωρίζοντας πώς να μην αφήνουν τις αναπόφευκτες αναποδιές της ζωής να τα καταστρέψουν.
Θέλω να αποφύγουν την κατάθλιψη και τη δυστυχία.
Θέλω να μη γίνουν μονομανή και νευρωτικά άτομα.
Θέλω να αποκτήσουν μια ακλόνητη αίσθηση εσωτερικής γαλήνης που θα τα στηρίζει στις δύσκολες στιγμές.
Θέλω τα παιδιά μου να εκτιμούν το «τώρα». Να χαίρονται το ταξίδι της ζωής, χωρίς να εστιάζουν την προσοχή τους αποκλειστικά στον προορισμό του.
Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ότι διαμορφώνουν τα ίδια τη ζωή τους και ότι έχουν τη δύναμη να κάνουν επιλογές και να φέρουν αλλαγές.
Θέλω να είναι ευαίσθητα και υπεύθυνα, με σεβασμό στη φύση και στον άνθρωπο.
Θέλω να είναι πρόθυμα να εξερευνήσουν το δυναμικό τους και να βιώσουν ικανοποίηση για τη ζωή και το σκοπό της ύπαρξής τους.
Θέλω να μάθουν να αγαπούν και να αγαπιούνται.
Θέλω να ανακαλύπτουν τις ευκαιρίες που κρύβονται μέσα στις αναπόφευκτες οδυνηρές εμπειρίες της ζωής.
Θέλω να έχουν καλές σχέσεις με την υγεία, σωματική, πνευματική και ψυχική.
Πηγή: Wayne Dyer, What do you really want for your children (Harper, 2001). Στα ελληνικά: Tι θέλετε στ ΄ αλήθεια για τα παιδιά σας, σε μετάφραση Μαρίνας Λώμη, από τις εκδόσεις Γλάρος.
Απ΄όλα τα παραπάνω, με αγγίζει πιο πολύ και θα επιθυμούσα για τα παιδιά μου το δεύτερο “θέλω”: “…να απολαμβάνουν τη ζωή και να χαίρονται κάθε μέρα σαν ένα θαύμα”. Ισως γιατί αυτό είναι ένα μάθημα ζωής που δεν έχω καταφέρει ακόμα να πάρω, ίσως γιατί ωριμάζοντας συνειδητοποιώ πόσο απελευθερωτικό είναι να μπορείς να χαίρεσαι το δώρο της ύπαρξης, χωρίς επιδιώξεις, χωρίς “πρέπει”, χωρίς να χρειάζεται να αποδείξεις κάτι. Εσάς, φίλοι και φίλες, ποιο “θέλω” σάς αγγίζει πιο πολύ;
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου