Θα δούμε το μέλλον όπως το παιδί που ήμασταν;

Πόσες φορές γέλασες με την καρδιά σου τη χρονιά που φεύγει; Θα χαμογελάσεις λιγότερες ή περισσότερες την επόμενη;
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να νιώσεις ευτυχισμένος, έστω και γιά λίγα δευτερόλεπτα;
Ζήτησες συγνώμη γιά κάποιο λάθος σου;
Είπες ευχαριστώ στο Δημιουργό της Ζωής;

Κράτησες σε ένα δοχείο τα δάκρυά σου γιά να γίνουν δροσοσταλίδες;
Σκέφτηκες ποτέ αν υπάρχουν άνθρωποι που γεννήθηκαν όχι μόνο γιά να ζούνε; Αλλά και για να αγαπάνε;
Βοήθησες αληθινά κάποιον άγνωστο συνάνθρωπό σου ή ένα ζώο;
Πέρασες έναν τυφλό απέναντι; Αγκάλιασες με στοργή έναν ηλικιωμένο;
Χάιδεψες ένα αδέσποτο σκυλάκι;
Πότισες ένα λουλούδι για να μη μαραθεί;
Πέταξες πίσω τη μπάλα που έπεσε στο δρόμο από τα παιδάκια που έπαιζαν στην αυλή του σχολείου;
Προσπάθησες να αγγίξεις νοερά τον πορτοκαλί δίσκο του ήλιου όταν βουτούσε στη θάλασσα; Έδωσες κάποιο όνομα στο πιό φωτεινό αστέρι που αντίκρισες;
Κατάλαβες ότι το μικρό μυαλό έχει μόνο επιθυμίες; Ενώ το μεγάλο μόνο στόχους;
Ποιός ανακάλυψε το φιλί; Ποιός έφτιαξε τον πρώτο χιονάνθρωπο; Γιατί το αίμα της ψυχής δεν έχει χρώμα;
Τι είναι χειρότερο: να μην αποκτήσεις ποτέ φτερά ή να αποκτήσεις και να στα κόψουν;
Γιατί δεν παρασκεύασε κανείς μέχρι σήμερα το φίλτρο κατά του πολέμου;
Με πόση ταχύτητα μπορεί να τρέξει ένα όχημα αν του βάλουμε αντί γιά καύσιμο το γέλιο ενός μωρού;
Είναι το «αν» του Κίπλινγκ ό,τι πιό δυνατό γράφτηκε ποτέ στον κόσμο;
Κράτησες κάποιο από τα κόμικς των παιδικών σου χρόνων;
Γιατί σταματάει ο χρόνος όταν θυμάσαι τη μορφή της γιαγιάς που σου διάβαζε παραμύθια δίπλα στη θερμάστρα;
Αναρωτιέσαι αν υπάρχει κάποιο αόρατο χρώμα στο ουράνιο τόξο μετά τη βροχή;
Πού βρίσκεται η καρδιά της ψυχής μας; Αν υπάρχει όγδοη νότα στη μουσική γιατί δεν μπορούμε να την ακούσουμε; Μήπως ο ήχος της σιωπής είναι πιό δυνατός από τις κραυγές;
Υπάρχει περίπτωση ο Θεός να μην ακούει όλες τις προσευχές; Προσέχεις πάντα τι εύχεσαι και τι επιθυμείς;
Ποιά φωτογραφία της ζωής σου θα έσωζες από μία φωτιά; Ποιό θα ήταν το μοναδικό πρόσωπο που θα έπαιρνες στη δική σου Κιβωτό; Θα φοβόμασταν λιγότερο αν δεν είχαμε σκιά;
Αν μπορούσες να δώσεις φωνή σε ένα άγαλμα ποιό θα ήταν αυτό; Υπάρχει εισιτήριο με προορισμό τον παράδεισο;
Ποιά ήταν η τελευταία φορά που χορεύοντας φτερούγισες μαζί με τους αγγέλους;
Συνειδητοποιείς πόσο μικρά μυρμήγιά είμαστε στην απεραντοσύνη της φύσης;
Θα έδινες δέκα χρόνια από τη ζωή σου αν ήταν να σωθούν δέκα παιδάκια από
πείνα, δίψα ή πόλεμο;
Έζησες, έστω και μία φορά, τον εφιάλτη της αγωνίας έξω από το χειρουργείο του νοσοκομείου; Φοβήθηκες όταν κατάλαβες πόση δύναμη έχει ο έρωτας;
Θα ήθελες να μη φύγει ποτέ από το στόμα σου η γεύση του παγωτού από εκείνο το καλοκαιρινό μεσημέρι;
Τι θα έγραφε το μήνυμα στο μπουκάλι που θα έριχνες στον ωκεανό;
Το δικαίωμα στη δουλειά είναι ό,τι πιό ιερό υπάρχει στη Γη;
Πώς γίνεται να ξαναδιαβάζουμε τα βιβλία που μας συνάρπασαν αν και ξέρουμε το τέλος τους;
Γιατί δεν ήρθε ποτέ στο όνειρό σου ο άνθρωπος που ταξίδεψε στα μέρη της απέραντης γαλήνης;
Τι τίτλο θα έβαζες στο τραγούδι της ζωής σου;
Υπάρχει μελωδία στα χρώματα; Όταν μπήκες στη χρονομηχανή σε ποιά στάση της ζωής σου κατέβηκες; Ή μήπως ταξιδεύεις ακόμη;
Γιατί η κλεψύδρα της ψυχής των παιδιών είναι γεμάτη με την άμμο της αθωότητας;
Γιατί δεν αναγνωρίζεται το επάγγελμα του δημιουργού αναμνήσεων; Ποιά μάγισσα ορίζει τι είναι ευχή και τι κατάρα; Μήπως είναι το ίδιο καμιά φορά;
Αυτές ήταν οι τελευταίες μου σκέψεις γιά το 2012. Κάποιες από τις εκατοντάδες ερωτήσεις που έκανα γιά τους ανθρώπους την ‘Αγια Νύχτα. Χωρίς να περιμένω απάντηση. Μακάρι το 2013 να είναι το πουργατόριο της βασανισμένης ψυχής μας. Μακάρι να μπορέσουμε να ξαναδούμε το μέλλον με το βλέμμα της αθωότητας του παιδιού που ήμασταν κάποτε…
Αργύρης Κωστάκης
πηγη.aixmi.gr