Θες να γίνεις δάσκαλος;

"Εσύ που πήρες την απόφαση να γίνεις δάσκαλος, έτσι κι έτσι έχεις δώσει, ως τώρα, πολλές εξετάσεις. Θυμήσου, προτού ν' αρχίσεις τη δουλειά σου, να κάμεις και μια τελευταία εξέταση, όχι μπροστά σε επιτροπές και καθηγητές, παρά μονάχος, ολομόναχος με τον εαυτό σου.

Ρίξε μια ματιά στην ψυχή σου και κοίταξε: Καίει εκεί μέσα άσβηστη κι ασάλευτη η λαχτάρα για τον άνθρωπο; Τότε πάει καλά κι ευλογημένη η απόφασή σου. Αν όμως βρεις πως όλος ο πόθος σου είναι πότε να ελευθερωθείς απ' αυτόν και συλλογίζεσαι μόνον πώς και πότε θα πλουτίσεις, τότε άλλαξε το ταχύτερο απόφαση, εν όσο είσαι ακόμη νέος, γιατί βρίσκεσαι σε στραβό δρόμο. Ό,τι ελπίζεις, δε θα σου το φέρει το επάγγελμά σου. Κι ο ίδιος το βλέπεις, η Πολιτεία δεν είναι γενναία στους μισθούς της...

Αν όμως η ψυχή σου μοιάζει κάπως με την ψυχή της Μάνας, που κι όταν γεννήσει το παιδί εξακολουθεί, με την αδιάκοπη τρεμούλα και λαχτάρα, ολοένα να το δημιουργεί και να το φτιάχνει, τότε να είσαι βέβαιος, πως δε θα γκρεμισθείς από τα ύψη που ανέβασες τον εαυτό σου με την απόφασή σου να γίνεις δάσκαλος και τη ζωή σου θα περάσεις ανθρωπινά...

Σαν την ψυχή της Μάνας πρέπει κι η δική σου ψυχή να είναι υπό αδιάκοπη λαχτάρα φλογισμένη. Τότε πήγαινε με θάρρος μπροστά, αλλιώς γύρισε πίσω, επειδή η ζωή σου θα είναι πάντα δυστυχισμένη".

 

Γιάννης Αποστολάκης, φιλόλογος και κριτικός

80 περίπου χρόνια πριν

Το κείμενο αυτό το βρήκα σε ένα σχόλιο στην ανάρτηση στο ewall.gr “Μπράβο, βρε δάσκαλε” για τον φίλο μου και καλό συνάδελφο Γιάννη Σουδία και την εκπληκτική δουλειά που έχει κάνει στον ιστότοπό του.

Επίσης, το αφιερώνω σε όλους εκείνους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες που με έμαθαν με τον τρόπο τους πολλά και κυρίως το βασικότερο: να αγαπάω τα παιδιά! Που χωρίς εργαλεία ψηφιακά, με μια κιμωλία στα χέρια, δίνουν κάθε μέρα την ψυχή τους μέσα στην τάξη. Με μια “αδιάκοπη λαχτάρα φλογισμένη”… Και είμαι τυχερός, γιατί συνεχίζω να συνεργάζομαι ακόμα με τέτοιους ανθρώπους, με τέτοιους δασκάλους, με τέτοιες δασκάλες…

πηγη. Γρηγόρης....δάσκαλος