Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ

 Αγαπημένοι μου μητέρα και πατέρα,  

  • Μη φοβάστε να είστε σταθεροί μαζί μου. Αυτό, θα με κάνει να νιώθω περισσότερη σιγουριά. 
  • Μη με παραχαϊδεύετε. Ξέρω πολύ καλά, πως δεν πρέπει να μου δίνετε οτιδήποτε σας ζητώ, σας δοκιμάζω μονάχα για να δω.
  • Μη με κάνετε να νιώθω μικρότερος απ’ ό,τι είμαι. Αυτό, με σπρώχνει να παριστάνω καμιά φορά το σπουδαίο.
  • Αν μπορείτε, μη μου κάνετε παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο. Θα προσέξω περισσότερο αυτό που θα μου πείτε, αν μου μιλήσετε ήρεμα μια στιγμή που θα είμαστε μόνοι μας.
  • Μη μου δημιουργείτε το συναίσθημα πως τα λάθη είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω.
  • Μη με προστατεύετε από τις συνέπειες των πράξεών μου. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω.
  • Μη δίνετε μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα-ίσα, για να κερδίσω την προσοχή που ζητούσα.
  • Μη μου κάνετε συνεχώς παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειαστεί να προστατέψω τον εαυτό μου, κάνοντας τον κουφό.
  • Μη μου δίνετε επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος όταν δεν τις κρατάτε.
  • Μην υποτιμάτε την τιμιότητά μου. Συχνά, οι απειλές σας με σπρώχνουν στην ψευτιά.
  • Μην πέφτετε σε αντιφάσεις. Έτσι, με μπερδεύετε αφάνταστα και με κάνετε να χάνω την πίστη μου σε σας.
  • Μη με αγνοείτε όταν σας κάνω ερωτήσεις, γιατί θ’ ανακαλύψετε πως θ’ αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές.
  • Μην προσπαθείτε να με κάνετε να πιστέψω πως είστε τέλειοι ή αλάνθαστοι. Είναι μια δυσάρεστη έκπληξη για μένα όταν ανακαλύπτω πως δεν είστε ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
  • Μη διανοηθείτε ποτέ πως θα πέσει η υπόληψή σας, αν μου ζητήσετε μια συγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σας, μου δημιουργεί πολύ θερμά αισθήματα απέναντί σας.
  • Μην ξεχνάτε, πως μ’ αρέσει να πειραματίζομαι. Χωρίς αυτό, δεν μπορώ να ζήσω. Σας παρακαλώ, αποδεχτείτε το.
  • Μην ξεχνάτε πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Θα πρέπει να σας είναι δύσκολο να κρατήσετε το ίδιο βήμα μ’ εμένα, αλλά προσπαθήστε σας παρακαλώ.
  • Μην ξεχνάτε πως δε θα μπορέσω ν’ αναπτυχθώ χωρίς πολλή κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως δε χρειάζεται να το πω, έτσι δεν είναι;
                                                                                     
                                                                               Με σεβασμό και αγάπη, το παιδί σας!

ALFRED ADLER
 
απο τα παιδικά χαμόγελα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου